به نقل از «ایسنا»

«بهشت اردیبهشت ایران» را جهنم نکنیم!

تاریخ انتشار: ۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۷۴۴۸۳۳

ایسنا/مازندران کلیدواژه «بهشت اردیبهشت ایران» را که در اینترنت جست‌وجو کنید تنها یک نام و یک منطقه به شما معرفی می‌شود؛ «دشت دریاسَر تنکابن». حال اما این «بوم نقاشی البرز» در معرض مخاطراتی قرار گرفته که نیاز به همراهی عمومی دارد.

دشت ۳۵ هکتاری فرش‌شده از سبزه، گل‌های زرد و درختان جنگلی کوتاه‌قامت در ارتفاع ۱۶۷۰ متری از سطح دریا، میان کوه‌های سر به فلک کشیده البرز با چشمه‌سارها و نهرها و غزلخوانی هزارها، اگر بهشت نباشد دست‌کم مصداق زمینی آن است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

یک بوم نقاشی چندرنگ که خداوند بر تارک البرز کشیده است.

شاید نخستین پرسش این باشد که چرا این منطقه به «بهشت اردیبهشت ایران» شهرت یافته است؟ پاسخ بسیار کوتاه است؛ زیبایی خیره‌کننده. تنها دیدن عکس‌های «بهشت اردیبهشت ایران» در فضای مجازی کافی‌است تا هر علاقه‌مند به طبیعت، جذب مغناطیس زیبایی دشت دریاسر شده و برای دیدن این منظره فوق‌العاده عزم سفر به تنکابن در غرب استان مازندران کند. بهترین ماه برای دیدن این بهشت زمینی همانطور که شهرتش می‌گوید، اردیبهشت‌ماه است.

برای سفر به دشت دریاسر در تنکابن، نخست باید مسیر جاده «دوهزار» را در پیش بگیرید. پس از گذشت حدود ۳۰ تا ۴۰ دقیقه رانندگی در محور «دوهزار» بسته به ترافیک مسیر، به دوراهی «امامزاده قاسم» می‌رسید. سمت چپ جاده، مسیری دیده می‌شود که به طرف دره پیش می‌رود. هتل آپارتمان «سیالان» بر سر این دوراهی و در سمت چپ جاده بهترین نشانه برای پیدا کردن مسیرتان است. انتهای همین جاده آسفالته به روستای «عِسِل‌محله» ختم می‌شود.

از «عِسِل‌محله» تا دشت دریاسر، مسیری کوهنوردی با شیب ملایم و در برخی نقاط تند، قرار گرفته است. به فاصله تقریبی یک ساعت پیمایش یا کمی بیشتر در این مسیر، به مکانی می‌رسید که همه دشت دریاسر پیش‌رویتان قرار گرفته و حال، شما نظاره‌گر «بهشت اردیبهشت ایران» هستید. با یک سراشیبی ملایم وارد دشت می‌شوید و نخستین میزبان شما در دشت، رودخانه‌ای پرآب خواهد بود. ناگفته نماند که زیبایی مسیر در تمامی محورها به‌ویژه مسیر کوهستانی و کوهنوردی، خستگی را از شما ربوده و طولانی بودن آن هرگز به چشم نمی‌آید.

اجازه دهید به پرسش نخست این گزارش برگردیم؛ چرا این منطقه به «بهشت اردیبهشت ایران» شهرت یافته است؟ دلیل اصلی و متقن همان زیبایی خیره‌کننده منطقه است اما متمم این دلیل، همایش‌های مختلف کوهنوردی است که از در اردیبهشت‌ماه در دشت دریاسر برگزار می‌شود.

هر ساله در ایام پایانی هفته در طول اردیبهشت‌ماه، دشت دریاسر میزبان خیل عظیم کوهنوردان، گردشگران، مسافران و شهروندان است، به‌طوری‌که تردد در مسیر دسترسی به روستای «عِسِل‌محله» به سختی ممکن بوده و حتی مسیر کوهنوردی نیز مملو از جمعیت می‌شود.

نکته جالب در پیوند به پرسش اصلی این است که همایش دریاسر خودخواسته و مردمی، بدون برنامه قبلی و مدون و نیز بدون هماهنگی و نظارت هیچ نهاد یا دستگاهی شکل می‌گیرد و همین موضوع این همایش همگانی کوهنوردی را متمایز کرده است؛ شاید تنها مراسم «سیزده بدر» در آخرین روز تعطیلات نوروز که یک رسم ایرانی و باستانی است را بتوان هم‌ردیف آن دانست. در واقع مردم تنها بازیگران و کارگردانان صحنه هستند و این مزیت همایش کوهنوردی دریاسر است.

هرچند دیدن مناظر پر از جمعیت در مناطق بکر طبیعی که منجر به لگدکوب شدن مراتع و زیستگاه‌ها و لاجرم وجود پسماند و زباله است، از دیدگاه کارشناسان محیط زیست خوشایند نباشد اما چندسالی است که به کمک سازمان‌های مردم نهاد و تنی چند از علاقه‌مندان به محیط زیست، محیط و مسیر دشت دریاسر کمتر آسیب دیده و زباله کمتری به طبیعت وارد شده است.

گفتنی است که همایش دریاسر حداقل حدود ۲۵ سال قدمت دارد و بخصوص در سال‌های اخیر نه تنها گردشگران و مسافران از اقصا نقاط کشور به این بهشت زمینی آمده‌اند بلکه پای گردشگران خارجی نیز به منطقه باز شده است.

همچنان که پیشتر ذکر شد ایام پایان هر هفته پرتردد است؛ جمعه ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۲ نیز یکی از روزهای شلوغ دریاسر بود. یکی از لیدرهای گروه کوهنوردی در تنکابن، تخمین زده که جمعیتی بالغ بر ۲۵۰۰ نفر در دشت دریاسر تنکابن حضور داشتند.

بهزاد مرغوب، در گفت‌وگو با ایسنا از ترافیک مسیر سخن گفت و اظهار کرد: پارک اجباری و نامناسب خودروها در انتهای مسیر به ویژه روستاهای «نَرس» و «عِسِل محله»، باریک بودن جاده، مسیر خاکی و بدون شانه، نبود اقامتگاه، مهمانسرا یا مسافرخانه برای گردشگران بخشی از مشکلات سخت‌افزاری موجود است.

مرغوب چالش زباله را یکی از آسیب‌های دشت دریاسر قلمداد کرد و افزود: اگر هر گردشگر و مسافر یا شهروندی مسئول جمع‌آوری زباله خود باشد، طبیعت بکر دریاسر تا سالیان طولانی حفظ خواهد شد.

در میانه مسیر یک گردشگر ۵۶ ساله اهل کرمان که برای نخستین بار به دریاسر می‌رود در گفت‌وگو با ایسنا از زیبایی مسیر و هوای پر از اکسیژن جنگلی می‌گوید و معتقد است: دریغ است که مناظر خوش آب‌وهوا و بکر شمال در مازندران و گیلان تبدیل به مناطق مسکونی شوند.

در قسمتی از مسیر که شیب تندی دارد، زنی ۵۰ ساله نشسته و همسرش منتظر است که او نفسی چاق و دوباره پیمایش را آغاز کند. این زن و شوهر که اهل تهرانند می‌گویند: برای چندمین بار است که به دریاسر می‌رویم و دیدن دشت دریاسر نخستین پیشنهاد ما به اطرافیان برای دیدن زیبایی طبیعت و نعمت و قدرت خداوند است.

یک بانوی جوان که از راه رفتنش پیداست حتما کوهنورد باتجربه و لیدر گروهی است، به تک‌تک مسافران خسته مسیر توصیه می‌کند که پس از اندکی استراحت، آهسته گام بردارند و از نوشیدن آب غفلت نکنند.

به دشت دریاسر که می‌رسم نخستین منظره‌ای که توجهم را جلب کرده، کم‌آبی دشت است. تا ۲ سال گذشته، یکی از ویژگی‌های متمایز دریاسر، پر آب بودن و وجود چشمه‌سارهای متعدد در جای جای دشت بود اما امسال بخش قابل توجهی از رودخانه میانی خشک شده و چالش کم‌آبی دشت از دور خودنمایی می‌کند. بخشی از دریاسر نیز به دلیل همین کم‌آبی بدون سبزه و گل مانده و این تصویر بسیار ناراحت کننده است.

هرچند چشمه پر آب مجاور دشت و روخانه همچنان جاری هستند اما مقایسه چندین سال اخیر نشان می‌دهد که دریاسر نیز از تاثیرات و پیامدهای زیانبار تغییرات اقلیمی در امان نبوده و امسال بیشتر از سال گذشته خشکی در دریاسر ظاهر شده است.

فارغ از اینکه منطقه دریاسر تا چه اندازه می‌تواند بر اقتصاد به‌ویژه در بخش گردشگری تنکابن تاثیرگذار باشد اما باید اذعان کرد، تنش‌های آبی چند سال اخیر مازندران حالا در غرب استان که زمانی بسیار پر باران بود ظاهر شده و شاید اگر این روند ادامه داشته باشد «بهشت اردیبهشت ایران» تا جهنم‌شدن فاصله زیادی نداشته باشد.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی اجتماعی استانی شهرستانها جاذبه گردشگری مازندران شهرستان تنکابن دشت دریاسر بهشت اردیبهشت استانی اجتماعی استانی اقتصادی استانی فرهنگی و هنری استانی شهرستانها استانی ورزشی استانی علمی و آموزشی زنجان منطقه اردبیل استانی اجتماعی استانی اقتصادی استانی شهرستانها استانی فرهنگی و هنری بهشت اردیبهشت ایران دشت دریاسر ع س ل محله

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۷۴۴۸۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ظریف: تصور نکنیم اگر FATF را نپذیرفتیم تنبیه نمی‌شویم

محمدجواد ظریف می‌گوید در جهان امروز دیگر قطب نخواهیم داشت، اما یکی از دلایل موافقت آمریکا با برجام، کاستن از حضور خود در منطقه بود. اعراب منطقه و اسراییل به همین دلیل با برجام مخالف بودند که نمی‌خواستند شاهد کاهش حضور آمریکا در منطقه باشند.

به گزارش جماران، محمدجواد ظریف، وزیر خارجه پیشین ایران در سلسله نشست‌های چهلمین سال تاسیس انتشارات اطلاعات و در نشست اول آن با عنوان «ژئوپلیتیک خلیج‌فارس» به سخنرانی پرداخت که مهمترین اظهارات او به شرح زیر است:

دنیا گرفتار چالش شناختی است.

خطا‌هایی که بعضا صورت می‌گیرد به دلیل شناخت و ادراک نادرست است.

دوستان ما در جنوب خلیج فارس ادراک خود را اصلاح می‌کنند و ما در اصلاح این ادراک تا حدودی عقب هستیم.

هنوز این تفکر غلط خرید امنیت در این کشور‌های عربی وجود دارد البته ان‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که نمی‌توانند با وابستگی به یک قطب برای خود امنیت تامین کنند.

کویت قبل از اینکه به کشتی‌های خود پرچم امریکا بزنند پرچم شوروی را نصب کرده بودند.

این کشور‌ها این مشکل ادراکی را کماکان دارند که باید امنیت را خرید و نخستین آن‌ها صدام بود. آن‌ها تلاش کردند امنیت را با کمک صدام بخرند.

یکی از رهبران کشور‌های حاشیه خلیج فارس شخصا به آقای روحانی گفتند که ما ۷۵ میلیارد دلار به صدام پرداخت کردیم.

زمانی که ایران قطعنامه ۵۹۸ را پذیرفت و طارق عزیز گفت تا مذاکره صورت نگیرد، آتش بس صورت نمی‌گیرد، دبیرکل وقت سازمان ملل به وزیرخارجه وقت دولت ریگان زنگ زد و او به دبیرکل جواب داد که ما در مهرماه که به نیویورک بیاییم با شما در این باره گفتگو خواهیم کرد. می‌دانید که تاریخ را نمی‌توان فراموش کرد. وقتی این شرایط پیش امد دبیرکل به پادشاه وقت سعودی زنگ زد و ملک فهد در تماس با صدام، او را به پذیرش آتش بس متقاعد کرد. پادشاه وقت به صدام می‌گوید: «غرور ایرانی را زیر پا نگذار.» عربستان در ان زمان این فهم را داشت که نمی‌تواند کاملا به صدام اعتماد و تکیه کند، اما در عمل متفاوت هم عمل می‌کرد.

وقتی سیاست خرید امنیت از عراق شکست خورد، این کشور‌های عربی حوزه خلیج فارس برای خرید امنیت به سراغ شوروی و امریکا رفتند.

همین کشور‌ها امروز برای خرید امنیت به سراغ اسراییل رفتند و متوجه نیستند که اسراییل در تاریخ خود از هیچکس حمایت نکرده و حتی به امریکایی‌ها در مذاکرات آزادی گروگان‌ها لگد زده اند. اسراییل در تاریخ تقلبی خود به هیچکس رحم نکرد. این اشتباه شناختی کنار نرفته است.

زمانی که آرامکو را تیر غیب زد، سعودی‌ها انتظار حمایت از آمریکا داشتند و حالا هم به دنبال خرید امنیت از اسراییل هستند.

اشتباه ادراکی دوم ما و اعراب این است که فکر می‌کنیم امریکا به دنبال گسترش حضور خود در منطقه است، اما امریکا به انتقال حضور و نفوذ به خارج از این منطقه است.

امریکا دیگر قدر قدرت نیست. ما قدرت بزرگ داریم، اما هژمون نداریم. در جهان امروز دیگر قطب نخواهیم داشت، اما یکی از دلایل موافقت آمریکا با برجام، کاستن از حضور خود در منطقه بود. اعراب منطقه و اسراییل به همین دلیل با برجام مخالف بودند که نمی‌خواستند شاهد کاهش حضور آمریکا در منطقه باشند.

امریکا در حال برون سپاری تامین امنیت به اسراییل است و کشور‌های عربی منطقه که به دنبال عادی سازی رابطه با اسراییل هستند باید بدانند که دیر یا زود قربانی تامین منافع اسراییل خواهند شد.

اشتباه ادراکی سوم که به ما هم بازمی گردد این است که اگر با چیزی مخالفت کردیم و، چون خود را مرکز مشروعیت عالم می‌دانیم اگر به چیزی مشروعیت ندهیم جنبه اجرایی و عملیاتی پیدا نمی‌کند. در کاسپین این اشتباه را مرتکب شدیم و در مذاکرات شرکت نکردیم و بستر دریا را در غیاب ما تقسیم کردند.

عدم حضور به معنای عدم شکل گیری از ترتیبات امنیتی خلیج فارس نیست بلکه به معنای عدم تامین منافع شما است. مگر جلوی طالبان را توانستیم بگیریم؟ خیر؛ از روند مذاکره حذف شدیم. همین قاعده درباره مسیر‌های مواصلاتی هم هست که از این مسیر‌ها دور ماندیم و بعضا حذف هم شدیم.

در دنیای کنونی هم امریکا نمی‌تواند با وتو در شورای امنیت، مانع از قدرت مقاومت مردم غزه شود. جنگ اسراییل با مردم غزه هفت ماه است که ادامه پیدا کرده، اما جنگ اسراییل با کشور‌های عربی شش روزه تغییر کرده است. آمریکا نمی‌تواند تصمیم گیری‌ها را وتو کند و این را دنیا و مردم و افکار عمومی این را ثابت کرده اند.

دو مبنای بازدارندگی، نصر خدا و قدرت مردم هستند.

مهم‌ترین کاری که می‌توانستیم پس از جنگ غزه بکنیم این بود که پیشنهاد توافق منع تجاوز به کشور‌های منطقه داده و کنش ایران هراسی را نابود کنیم.

تصویر ترسناک ساختن از ایران، هدف اسراییل است و ما هم نباید در این تله بیفتیم.

این اشتباه ادراکی ما که خیال می‌کنیم اگر در روندی شرکت نکنیم شکل نمی‌گیرد اشتباه است. تصور نکنیم اگر fatf را نپذیرفتیم تنبیه نمی‌شویم و با تبعات ان روبه رو نمی‌شویم.

دنیای امروز هرروز در حال تغییر است و ما هم هرروز باید فکر خود را نو کرده و تفکر جهان دو قطبی را کنار بگذاریم و واقعیت‌ها را ببینیم.

بسیاری از انگاره‌های ما درباره نظم جهانی و حتی مردم خودمان غلط است.

همسایه‌ها برای ما فرصت هستند.

مردم برای ما فرصت هستند نه تهدید. به فرصت، امکان بالندگی بدهیم.